รู้สึกเหมือนคนอารมณ์แปรปรวน เดี๋ยวก็เข้าข้างคนนั้น เดี๋ยวก็อยากหยุมคนนี้ เดี๋ยวก็ปาดน้ำตาให้กับคนโน้น แต่สุดท้ายคืออยากจะจับกอดปลอบขวัญลูบหัวตบหลังกับคนนู้น
ความสัมพันธ์ของตัวละคร ที่จะเปิดเผยธาตุแท้ของแต่ละคนออกมาให้เห็น นอกจากคู่พระนางแล้วตัวละครที่น่าสงสารมากที่สุดในตอนนี้คือ “เซียวหลิ่น” ค่ะเพราะเซียวหลิ่นรักเย่ปิงฉางจริง ๆ ไม่ได้รักจากใยรักที่มีอยู่ แต่เย่ปิงฉางนางรักแต่ตัวเองและต้องการให้ตัวเองอยู่รอดเลยยืมมือถานไถจิ้นเพื่อทำร้ายเซียวหลิ่นแน่นอนว่าต้องตายค่ะ ส่วนอีกหนึ่งคู่ที่น่าจับตามองคือคู่ของจิ้งจอกเจ็ดหางเพียนหรานและเย่ชิงอวี่ค่ะ แน่นอนค่ะว่าคู่นี้หวานมาก ๆ แต่เป็นความรักต้องห้ามเพราะมารกับมนุษย์อยู่ด้วยกันไม่ได้ ผู้เขียนเองไม่รู้ว่าทางเรื่องจะทำให้จบลงในแนวไหนเหมือนกัน
และสั่งให้นางเอกนั้นไปสังหารพระเอกที่เป็นจอมมารก่อนที่จะเกิดเป็นเรื่องแบบนี้ขึ้นและเมื่อนางเอกได้เดินทางข้ามเวลาไปและได้พบกับพระเอกที่อยู่ในช่วงที่เขานั้นยังถูกรังแกอยู่บ่อยครั้งงานนี้จึงเกิดเป็นความสับสนเมื่ออยู่นานๆขึ้นเธอก็ได้เริ่มตกหลุมรักจอมมารขึ้นมาแต่ว่าระหว่างความรักกับหน้าที่เธอจะเลือกอย่างไร
เพื่อช่วยผู้คน หญิงสาวผู้ถูกเลือกโดยสวรรค์ได้ย้อนเวลากลับไปเมื่อห้าร้อยปีก่อน
Your browser isn’t supported any longer. Update it to find the greatest YouTube experience and our most current functions. Find out more
ทว่ามันกลับไม่ได้ผลใดๆ เลย ความเลวทรามกัดกินหัวใจของเขาจนหมดสิ้นแล้ว
สรุป ก็โอเคอ่านได้แค่อาจจะไม่จบเรื่อง(สำหรับเรา).
คู่พระนางมีฉากร่วมกันเกือบตลอดเรื่อง แต่ไร้ความหวานใด ๆ เพราะคนหนึ่งก็ไร้รัก ส่วนอีกคนก็มาเพื่อกำจัด ซึ่งปกติแล้วเวลาอ่านนิยายที่พระเอกเย็นชาไร้หัวใจ เราจะหน่วงหัวใจไปกับนางเอกมาก แต่เรื่องนี้เรากลับรู้สึกสงสารพระเอกมากกว่า ทั้ง ๆ ที่พระเอกนั้นแสนจะปากร้ายใจดำ ซึ่งเพราะนักเขียนให้รายละเอียดชีวิตของพระเอกไว้แบบมีเหตุมีผลและน่าสงสารจริง ๆ ในขณะที่นางเอกนั้น แม้จะถูกพระเอกทำร้ายจิตใจหลายหน แต่เรากลับรู้สึกถึงความรักของนางเอกที่มีต่อพระเอกน้อยมาก ทำให้อ่านแล้วไม่รู้สึกดราม่าหรือหน่วงเท่าที่คาดหวังเท่าไหร่ และพลอยทำให้ไม่ค่อยรู้สึกถึงเคมีของคู่พระนางมากนักไปด้วย
ส่วนนางเอกก็เริ่มทำความเข้าใจกับภารกิจมากขึ้น นั่นก็คือทำให้พระเอกมีความรู้สึก จะรัก จะเกลียด จะเสียใจก็ได้ เวลาอยู่ด้วยกันก็มุ้งมิ้งอยู่นะช่วงท้ายเล่มน่ะ
จากรีวิวก่อนที่กุสงสัยว่าตัวเองบ้าเหมือนอีถานยัง
พ่อจอมมารน้อยเอกการละครที่น่าสงสารกับเซียนสาวที่มุ่งแต่จะทำภารกิจจนดูไร้หัวใจ ฝ่ายหนึ่งหวั่นไหวแต่ปากหนัก อีกฝ่ายแสดงความรักแบบสุดโต่ง
เป็นเรื่องเทพเซียนแฟนตาซีที่ก็ไม่ค่อยชอบแนวนี้เท่าไหร่แต่เห็นว่ารีวิวดีก็เลยเอาลองอ่านดู
คู่พระนางมีฉากร่วมกันเกือบตลอดเรื่อง แต่ไร้ความหวานใด ๆ เพราะคนหนึ่งก็ไร้รัก ส่วนอีกคนก็มาเพื่อกำจัด ซึ่งปกติแล้วเวลาอ่านนิยายที่พระเอกเย็นชาไร้หัวใจ เราจะหน่วงหัวใจไปกับนางเอกมาก แต่เรื่องนี้เรากลับรู้สึกสงสารพระเอกมากกว่า ทั้ง ๆ ที่พระเอกนั้นแสนจะปากร้ายใจดำ ซึ่งเพราะนักเขียนให้รายละเอียดชีวิตของพระเอกไว้แบบมีเหตุมีผลและน่าสงสารจริง ๆ ในขณะที่นางเอกนั้น แม้จะถูกพระเอกทำร้ายจิตใจหลายหน แต่เรากลับรู้สึกถึงความรักของนางเอกที่มีต่อพระเอกน้อยมาก ทำให้อ่านแล้วไม่รู้สึกดราม่าหรือหน่วงเท่าที่คาดหวังเท่าไหร่ และพลอยทำให้ไม่ค่อยรู้สึกถึงเคมีของคู่พระนางมากนักไปด้วย
ชอบรายละเอียดเล็กๆน้อยๆแบบที่ว่านางเอกรู้ว่าต้องกำจัดเจ้ามารร้ายเลยตั้งตัวเป็นศัตรูแต่แรก ถึงจะมีความรู้สึกผิดลึกๆแต่ก็ไม่ใจอ่อนเพราะนี่มันเจ้าตัวร้ายในอนาคต ไม่เหมือนเรื่องอื่นที่มาถึงก็เกาะขาทองคำอะไรแบบเนี้ย จันทราอัสดง มันเป็นรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่ทำให้เรื่องมันดูมีอะไรและอ่านสนุกดี